Inger Christensen
bomba atomowa istnieje
Hiroszima, Nagasaki
Hiroszima szóstego
sierpnia 1945
Nagasaki dziewiątego
sierpnia 1945
140 000 zabitych i
rannych w Hiroszymie
60 000 zabitych i
rannych w Nagasaki
liczby niezmienne
gdzieś w odległym
zwyczajnym lecie
potem umierali
ranni, z początku wielu,
większość, potem mniej, ale
wszyscy; na koniec
dzieci rannych,
urodzone martwe, umierające,
dużo dzieci, jeszcze,
jeszcze, i wreszcie
ostatnie; stoje
w kuchni, obieram
kartofle; z kranu
leci woda niemal
zagłusza dzieci
na podwórku;
dzieci krzyczą i
niemal zagłuszają
ptaki na
drzewach; ptaki
śpiewają i niemal
zagłuszają szept
liści na wietrze;
liście szepczą
i niemal zagłuszają
ciszą niebo,
niebo zalane światłem,
światłem które od tamtego
czasu przypomina
ogień bomby atomowej
odrobinę
bomba atomowa istnieje
Hiroszima, Nagasaki
Hiroszima szóstego
sierpnia 1945
Nagasaki dziewiątego
sierpnia 1945
140 000 zabitych i
rannych w Hiroszymie
60 000 zabitych i
rannych w Nagasaki
liczby niezmienne
gdzieś w odległym
zwyczajnym lecie
potem umierali
ranni, z początku wielu,
większość, potem mniej, ale
wszyscy; na koniec
dzieci rannych,
urodzone martwe, umierające,
dużo dzieci, jeszcze,
jeszcze, i wreszcie
ostatnie; stoje
w kuchni, obieram
kartofle; z kranu
leci woda niemal
zagłusza dzieci
na podwórku;
dzieci krzyczą i
niemal zagłuszają
ptaki na
drzewach; ptaki
śpiewają i niemal
zagłuszają szept
liści na wietrze;
liście szepczą
i niemal zagłuszają
ciszą niebo,
niebo zalane światłem,
światłem które od tamtego
czasu przypomina
ogień bomby atomowej
odrobinę
[Wiersz w przekładzie Bogusławy Sochańskiej z książki: Inger Christensen Alfabet, Lokator, Kraków 2018, s. 21-23]
![]()
